تقدیم به عزیزترین کسم تنهایی در سکوت تنهاییم فکرم در کوچه پس کوچه های خاطره گم شد . به دنبال خاطرات تلخ و شیرین گذشته خاطراتی که بدون آنکه مجالی دهد عشق را تحت تکلم خویش در آورده است . در این سکوت مانده ام چه بگویم بغض زبانم را چون بار گناهانم سنگین کرده و قدرت تکلم را از من ربوده است . آری دوست عزیز: صحبت از پژمردن یک برگ نیست . آنان که در هر گوشه ای در این شهر خراب آباد پنهان شده اند تا با دشنه ای خونین به قلب ما بکوبند . آری آنان دشمن انسانیت هستند . آنان که نان میخورند و سفره را پاره پاره میکنند نمک را میخورند و نمکدان را میشکنند . آری آنان گرگانی هستند در آستین میش . نمیدانم فانوس داغتان را بر ورق کدام ستاره بیاویزم . نمیدانم شرح فراغتان را بر سر کدام کلام بنشانم که واژه هایم خسته اند نمیدانم بر سر کدام کوچه ی بی سامانی نوحه غم بخوانم که واژه هایم خسته اند . بر هر مژه آویختم از اشک چراغی تا گم نکند غم ره کاشانه ما را

|

امتیاز مطلب : 3

|

تعداد امتیازدهندگان : 1

|

مجموع امتیاز : 1